Bali, sweet Bali

Bali, sweet Bali
Een beetje achteraf

zaterdag 3 december 2011

Koppen





Bali is vergeven van de beelden. Er is een levendige handel, er zijn bijna net zoveel warungs waar beelden worden verkocht als kleine kruideniers. Beelden lijken een belangrijk symbool te vertegenwoordigen in zowel het Boeddhisme als het Hindoeïsme op Bali. Een zoektocht op Google levert niet veel extra informatie. Ik kom steeds bij Wikipedia en bij toeristische sites uit. De gevonden verhalen hoef ik hier niet te herhalen dat voegt weinig toe.
Koppen kunnen ook achter maskers verborgen gaan. Het afgelopen weekend is er in Singaraja een conferentie over maskers geweest. Even hebben we overwogen er heen te gaan. Inzage in het programma, gevonden op internet, heeft ons daarvan doen afzien.

Wat de koppen betreft, ik geef maar een eigen interpretatie van de betekenis. Er zijn omstandigheden en aanleidingen voldoende om de koppen een voorspellende betekenis te geven. De eerste kop noem ik Mister Euro. De doodshoofdjes op schouder (Merkel?)en voorhoofd (Sarkozy?) zijn niet echt hoop gevend. De stoere blik doet evenwel vermoeden dat Europa van zich af zal bijten: de belofte voor een nieuw verdrag (voor de Eurolanden) en de komst van Eurobonds na ondertekening. Op de korte termijn neemt de ECB samen met het IMF het stokje tijdelijk over. Komen we toch nog vrij met de schrik, want van China moeten we het echt niet hebben. Wakker worden, China is te druk met het overnemen van onze ambities in de derde wereld. Ergo die paar miljard verspilde moeite kunnen we ons wel besparen.







Niet zo’n gekke voorspelling als ik naar de tweede kop kijk. Zijn snor krult ervan, een glimlach wordt nauwelijks onderdrukt. Dat geeft goede zin en vertrouwen!




Toch moeten we op onze tellen passen en de huid van de beer niet verkopen voor dat hij geschoten is, lijkt mijnheer nummer drie ons duidelijk te willen maken. Hij kijkt verbaast in een ongewisse toekomst? Of is hij met zijn gedachten in Durban bij de klimaatconferentie, een conferentie die bijna onopgemerkt voorbij gaat. Wat een verschil met Kopenhagen. De prioriteiten liggen even anders en lange termijn betekent toch ver weg? Nee, de economie moet worden gered, meer consumptie zorgt voor groei en als het groeit en bloeit worden zelfs schulden vloeibaar (of is dat liquide?). Bolle wangen ok, wel waken voor obesitas, dat drijft de gezondheidszorg op kosten. Kop vijf lijkt te zeggen dat enige strengheid is geboden en dat de teugels nog niet gevierd kunnen worden. Een strenge juffrouw of meester voor de klas. Dan komt het allemaal goed lijkt kop zes te duiden.















Mindfullness avant la lettre. Neem afstand en de goden zijn ons goed gezind, zuiver en verlicht de geest. Blijkbaar doen Nederlanders dat al in grote getale, want de crisis tast ons geluksgevoel niet aan, het versterkt ons vertouwen in onszelf? Het verlengt onze levensverwachting maar ja daar hebben de pensioenfondsen weer moeite mee.




Stop genoeg is genoeg. Dit roept de filosofische vraag op wat genoeg is. Een ding is zeker dat moeten we niet aan openbare bestuurders of bankdirecteuren vragen, dat zijn net rupsjes… Dan wordt het en David en Goliath verhaal of het spookjes van de reus. De afloop is onzeker. De Balinezen kennen die onzekerheid niet, een offertje en een ceremonie en de uitkomst is veilig gesteld!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten