Klein leed: Digitale kranten

Krantenuitgevers klagen steen en been. Abonneeaantallen lopen terug en daarmee ook de advertentie-inkomsten. De websites blijken ook al geen commercieel succes. Men gaat voor gratis content. Grote delen van de krant worden aan de niet betalende lezer voorgeschoteld om toch nog een extra graantje aan advertentie-inkomsten mee te pikken.
Geld vragen aan de argeloze digitale lezer, het ei van Columbus? Een sprookje: De lezer, waar hij ook verkeert, hij heeft altijd toegang tot zijn krantje. Het ziet er hetzelfde uit, spaart kosten alleen en milieu, kan alleen niet als papier worden vastgepakt.

Die objectieve slijpstenen van de geest, die steeds meer aandacht krijgen voor “soft” nieuws, want dat valt nog binnen het bevattingsvermogen van de lezer, gaan met hun tijd mee. De pogingen van Robert Dijkgraaf om “echte” mensenkennis (hier wordt niet bedoeld het inschatten en taxeren van andere mensen, maar menselijke kennis) ten spijt. Oppervlakkigheid is de maat, maar die wordt beter bedient door de sociale media. Ook twitter snelt het gedrukte nieuws vooruit. Dus waar moeten de traditionele kranten op inzetten? Kwaliteit en diepgang is mijn leken oordeel maar ook mijn oordeel als betalend klant. Het gaat om inhoud, vorm en bereikbaarheid. Weet dat de betalende digitale lezer helemaal aan het eind van het verhaal komt. Er wordt wel veel over gesproken maar van enige visie of compassie met de digitale lezer heb ik nog niet veel gemerkt, afgezien van enige compassie van de ombudsvrouw van de Volkskrant, Margreet Vermeulen. Ze heeft toegezegd mijn zorgen intern kenbaar te maken. Vooralsnog heb ik geen enkele beleidswijziging ervaren. Haar geef ik overigens, in de discussie over het emancipatoir gehalte van de Vk meer gelijk dan columniste mevrouw Witteman. Want hoewel amusant, haar stukjes gaan nergens over… en is het feit dat zij echtgenote van is, geen belangenverstrengeling? Ik vind het om met Maxima te spreken “een beetje ongezond”. “Midlife crisis”-Mijnheer de Jong komt nog het meest in Witteman’s buurt. Ben benieuwd hoe lang hij het nog volhoudt. Normvervaging is de nieuwe god in het post Ik-tijdperk. Moge de Chinezen ons helpen, zo waarlijk helpe mij de Chinezen en ik rij niet eens Saab.

Heren redacteurs (of moet ik bij de commerciële jongens zijn?) ik heb een e-mailadres, dat lijkt erg op een brievenbus. Is niet niet mogelijk om jullie krantjes daar te bezorgen?

Voorlopig hijs ik de "witte vlag"!

Bali en het nieuwe werken 2.0: een sprookje!

Het huis dat we hebben gehuurd komt met een complete staf. Zij zorgen voor de huishouding en het zwembad. Alles lijkt je uit handen te worden genomen. Dat klinkt aantrekkelijk, is het dat ook?
In onze argeloosheid en in goed vertrouwen zijn wij er van uitgegaan dat het personeel werkt volgens afgesproken regels en heldere instructies. Dit blijkt verre van het geval. Onze kokkin heeft een andere kijk op het leven en op haar rol. Zij waant zich de koningin van Bali of althans van de villa die wij hebben betrokken. Ze neemt de teugels stevig in handen en deelt de lakens uit. Gasten? Gasten zijn er om uitgebuit te worden en de rest van het personeel is er om afgeblaft te worden. Is haar man niet hoofd van de staf? Blijkbaar heeft ze niet in de gaten dat deze kortzichtigheid wordt afgestraft. Waarschijnlijk in de wieg gelegd voor bankmanager en bij gebrek aan banken hier gekozen voor een alternatieve carrière.

Afgelopen donderdag is het zo ver. De dag darvoor ligt ze in ons zicht te slapen op een van de bedden voor de gasten. Op donderdag komt er een wildvreemde binnen banjeren. Neemt een trap en haalt kokosnoten uit de boom, stopt ze in een zak en vertrekt. Met goedkeuring van de zelfbenoemde koningin.

Rook komt uit mijn oren, dit is ongehoord. Dit is de wereld op zijn kop. Zelfmanagement werkt hier nog niet. Bali, zeker niet alle Balinezen lijken klaar voor het nieuwe werken.
’s Avonds spreek ik het hoofd van de staf (in totaal gaat het, de chef incluis om vier mensen) en vertel hem op een directe en directieve wijze dat de maat vol is. We nemen het heft weer zelf in handen. Later zoek ik op internet naar de managementcultuur in Indonesië. Men is hier wat meer omfloerst maar hiërarchie zal en moet gerespecteerd worden. In het gesprek heb ik aangegeven dat wij aan de top van de piramide staan. Leiderschap? Mijn directe aanpak wordt niet als de voorkeurscultuur genoemd. Maar al met al lijkt het gesprek zijn vruchten te hebben afgeworpen. We hebben het stuur weer stevig in handen. We hebben de indruk dat wij niet de enigen zijn die dat vinden. De rust is weergekeerd. Ik heb een overzicht van eisen en wensen opgesteld en met het hoofd van de staf afgesproken dat ik iedere week met hem wil doornemen hoe de zaken lopen. Bij tevredenheid heb ik het personeel op individuele basis een bonus in het vooruitzicht gesteld. Blijkbaar zit er iets in de bankencultuur. Bali en Balinezen, het blijft mysterieus.

Mijn collega Paul (http://pwproducties.blogspot.com) is een fervent vogelspotter, die snel opklimt in de vaderlandse hiërarchie van vogelspotters. Hij heeft me een beetje aangestoken. Als ik hier iets zie wat kan vliegen en als vogel aangemerkt kan worden, dan pak ik mijn camera. Mijn spullen zijn daar feitelijk niet echt geschikt voor, maar ach ik doe mijn best. Het resultaat laat ik hier zien. Onder andere “Boer wat denkt u van mijn kippen, boer wat denkt u van mijn haan?”

House for sale

Gisteren is Ieneke opgehaald door Bantji, een vriend die een huis heeft op Bali. Ze gaat daar voor een paar dagen naar toe. Komende vrijdag vertrekt ze naar Jakarta voor een bezoek aan haar oma. Haar oma kent vermoedelijk, de vrouw van de eigenaar van onze residentie. Samen zijn zij in de zestiger jaren gerepatrieerd uit Nederland en terug gegaan naar Indonesië. Ieneke heeft haar dan als kind nog gezien voor vertrek. Een bevestiging dat de wereld een global village is geworden.

Bantji, ik weet niet of ik hem al eerder heb ontmoet, is een rusteloos en voortdurend op zoek naar waar hij wil zijn. Nederland is het niet, Bali niet meer, Thailand misschien? Ik betwijfel of hij ooit zijn werkelijke bestemming zal vinden. Er staat dus een huis “for sale” op Bali. Geïnteresseerd of wachten we toch nog even af wat de crisis ons brengen zal?
Hier de link: http://www.dibaliproperties.com/villasforsale/view-Tabanan_Villa_For_Sale-VS_003.html
Het thuisfront is nog steeds in de ban van de redding van de Euro. Banken, hoewel er gezien de salarissen en bonussen de slimste mensen zouden moetenwerken, blijken keer op keer geen echte lichten. Kredietbeoordelaars en valse Amerikaanse banken laten ze voortdurend in de verkeerde zaken investeren of het nu rommelhypotheken of obligaties van de facto failliete landen zijn, ze tuinen er keer op keer weer in. Of werkt het anders: de winst voor ons, het verlies voor de domme belastingbetaler, het geld naar de speculant en toezichthouders die achter de feiten aanhollen. Occupy-isten voelen aan hun water dat er iets niet deugd maar hebben de sleutel echt niet in handen. Het blijft speculeren…

Libie, Tunesie en de aardbeving in Turkije zorgen voor de persoonlijke verhalen, voor de mensen met gezichten ook al zijn het vaak dode mensen.

Bezoek op Bali

We hebben bezoek! Ieneke is een paar dagen geleden uit Ambon aangekomen. Ze is eerst nog een dagje in Ubud geweest en logeert nu een paar dagjes bij ons. In Lovina heeft ze wat kleding laten maken, die is net gebracht en het paste blijkbaar allemaal. Over een paar dagen vertrekt ze naar een ander kennis op Bali. We zullen onze volwaardige tolk gaan missen. Komende zaterdag vertrekt ze naar Jakarta, waar ze een paar dagen haar oma gezelschap gaat houden. Daarna wacht het koude Nederland!

Een vergezicht: de politieke werkelijkheid bezien vanuit Balie

Occupy (eigenlijk is bezetting wel een erg negatief woord), onduidelijk wat het is, maakt een maatschappelijke gevoel dat lang onderhuids heeft geleefd en via populisten een vergeefse uitweg heeft gezocht, manifest. De elite, de politiek incluis, ontkent dit bij voortduring. Hun paternalisme is doodgelopen, de massa die de rekening betaalt wordt langzaam maar hard uit haar slaapt gewekt. De ongebreidelde accumulatie van kapitaal moet tot staan worden gebracht. Voor alle duidelijkheid de moeder van alle problemen is de verdeling van schaarse goederen.
De Westerse wereld en Europa met name, heeft een nieuw elan nodig. Klagen helpt niet, de schouders moeten er onder worden gezet, er is een revisie van de samenleving nodig. Het leiderschap in de samenleving met worden opgeschud. Een restauratie van de democratie is nodig. De samenleving moet opnieuw worden gefundeerd op gedeelde sociale waarden. Het tribale denken, waarin harde scheidslijnen lopen tussen “wij” en “zij”, dat langzaam in onze samenleving is geslopen, dat cliëntalisme, populisme en corruptie faciliteert, moet worden omgevormd tot een open samenleving. Een maatschappij waarin gemeenschapszin en tolerantie leidende principes worden, waarin de vrijblijvendheid en het overbenadrukken van rechten, die de samenleving in een juridische wurggreep houden, in balans moeten worden gebracht met burgerzin. Rechten zijn de spiegel van plichten, ze bestaan niet zonder elkaar. Ieder mens, maar dan ook ieder mens heeft het recht om zich te ontplooien, heeft recht op bescherming. In onze complexe samenleving is het een oude plicht van de politiek te zorgen voor bescherming, voor kansen om talenten te ontwikkelen. Geen dogma of religie mag dit verhinderen. Er moet een einde komen aan de Westerse gesloten bestuurscultuur (hoezo meritocratie?), waarbij de eliten met elkaar verweven zijn en elkaar hand- en spandiensten bewijzen.
De samenleving zal haar naïviteit moeten afwerpen en de ogen niet sluiten voor excessen. Bij de oude wereld hoort de adoratie van valse goeroes, afgoden die ons verleiden maar die hun imperia bouwen op de waarden die zo worden veracht. Wees zorgvuldig bij het kiezen van nieuwe goden, blijkbaar kan de mensheid niet zonder! Het voetbalabsurdisme, geleid door het toonbeeld van corruptie, waarin we bijna allemaal worden meegezogen, is een sprekende metafoor voor waar we als mensheid zijn beland.
De uitdaging lijkt mij om via Occupy en de sociale netwerken een Europese politieke beweging te ontwikkelen gebaseerd op integriteit en vertrouwen, op universele waarden zonder dogma’s en religieuze voorschriften, die politieke verantwoordelijkheid naar zich toetrekt maar ook kan dragen, die niet paternalistisch is maar open en gericht op het stimuleren van creativiteit en duurzaamheid. Een beweging die de zorg voor de wereld serieus neemt. Voor de goede orde ik ben Europeaan, dus voel me een met Europa, wat overigens niets afdoet aan mijn identiteit en afkomst. Het gebrek aan Europa kan op het conto van de zittende politiek worden geschreven. Onder het mom van Europa streeft met nationale belangen na, immers men moet worden herkozen. Het gebrek aan Europa zorgt er voor dat wij op alle fronten de aansluiting met de ontwikkelde wereld zullen verliezen. Een verdeeld Europa remt ontwikkelingen en consolideert de voorsprong van de Verenigde Staten en meer nog de Chinezen. In Europa zal nooit een grote appel kunnen groeien, zal nooit een grote ontwikkeling in gang kunnen worden gezet. Waarom domineren Amerikaanse bedrijven de belangrijkste ICT-netwerken?
Het vorm geven aan een vernieuwde is de uitdaging én is mogelijk. Sinds kort ben ik weer actiever gaan “twitteren”. Ik ben getroffen door de eindeloze bron van creativiteit en talent. Ergo de potentie is er, nu moet die nog worden omgezet in werkelijkheid. Het talent is aan zet! Het risico is niet denkbeeldig dat de beweging gekaapt wordt door op macht beluste ideologen, die zelf de bestaande elite willen vervangen en de nieuwe machthebbers willen worden. Uitdagingen te over. Het pad zal moeilijk en kronkelig zijn.

“Het regent, het zegent, de pannen worden nat"

Onze dartele buren spelen deze ochtend vrolijk in de wei.

Mijn Nederlandse dagbladen staan vol met berichten over de naderende vergadering van de EU leiders en er wordt voluit gedebatteerd over de beweging Occupy. Is er nu wel of geen agenda? Wat dat betreft lijkt het erg op de Europese Unie, de toon is anders. In Europa is het glas half leeg terwijl het glas bij de “Occupy-isten” half vol is. Resultaten van beide zijden zijn op korte termijn niet te verwachten (of gaat Duitsland, wij incluis, toch de rekening voor Frankrijk betalen, voorwaar een duivels politiek dilemma), het gaat immers om een lange termijn probleem. De “have’s” proberen uit alle macht hun bezittingen veilig te stellen ten koste van de “have not’s”. Marx, hoewel wereldvreemd, was zo gek nog niet. De laatsten krijgen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de rekening gepresenteerd: een vervallen Europa, een derde wereld continent dat zijn schulden niet kan betalen. De geopolitieke kaart van de wereld wordt hertekent en het ziet er voor ons Europeanen niet best uit. Het probleem is in de grond een cultuur en verdelingsprobleem. Onze elite, bankiers, politici, publieke bestuurders hebben het schromelijk laten afweten dat is wat Occupy zichtbaar maakt, maar geen tijd om de hand in eigen boezem te steken, ze zijn te druk met te redden wat er nog te redden valt. "Voorwaar we zijn een individualistische samenleving, ergo ik moet vooral naar mijn eigen schaapjes kijken, na u de zondvloed!" Ik wanhoop niet, de IJslanders hebben het voorbeeld gegeven (Zijn zij de Occupy-isten avant la lettre?), met creativiteit en verbondenheid komen we er wel uit in Europa! Het geneuzel op de vierkante centimeter van de Nederlandse politici over wij en zij, komt mijn neus uit. De fabel dat Nederland het beste jongetje van de klas is in Europa moet voor eens en voor altijd de wereld uit.

Rijst planten

Na het ploegen, is het tijd voor het planten van de rijst. Dat gebeurt met de hand en in een razend tempo. In een paar uur is het hele rijstveld aangeplant. Op zich een mooi gezicht om een “modderveld” omgetoverd te zien tot een groene oase.

Vandaag naar het strand geweest om wat foto’s te maken. Een aantal bussen blokkeren de toegang tot het strand. Blijkbaar is er een schoolreisje van scholieren van een middelbare school. De vele mensen geven het strand een ander aanzien. Heel dubbel, je kunt de mooiste plaatjes schieten maar de details vertellen een ander verhaal.

Het straatbeeld vertelt zijn eigen verhaal. Hoewel iedereen een mobieltje heeft bij voorkeur een kloon van een Blackberry, is hier de scooter het identiteitssymbool, de Balinese I-phone.

Vandaag getracht inzicht te krijgen in de economie van Bali. Als het om harde cijfers gaat valt dat niet mee. Het eiland drijft vooral op toerisme. Op het gebied van voedsel is Bali niet zelfvoorzienend hoewel het merendeel van de bevolking afhankelijk is van de landbouw. Een dilemma? Daarnaast is een deel van de bevolking afhankelijk van het midden- en kleinbedrijf, voornamelijk retail en bouwmaterialen. Het lijkt mij een zeer kwetsbare economie, de crisis heeft vooralsnog geen gevolgen.

Er zijn plannen voor een tweede luchthaven in het noorden. Daarnaast bestaat er spanning tussen de ontwikkeling van het toerisme en het unieke karakter van Bali. Sommigen menen dat hierdoor de cultuur maar ook de natuur van Bali wordt bedreigd. Een parallel met Thailand is al gemaakt. Ontbossing leidt daar bij regenval tot onbeheersbare watermassa’s. Geen toekomst die ik Bali toewens.

Een strandwandeling?

Vandaag hebben we voor de tweede keer geprobeerd een strandwandeling te maken. Ja, geprobeerd. Het strand in Lovina bestaat uit grof donker zand dat zwaar loopt. Het is een gevecht om vooruit te komen. Het strand is erg smal, circa 20 tot 30 meter, en erg vervuild. Het pad wordt voortdurend gekruist door kleine catamarans en aan de boorden van het zijn kampongs of staan hotels. Om de drie à vier honderd meter wordt het strand doorkliefd door kleine geulen, kleine riviertjes die van de heuvels afkomen. Dit klinkt idyllisch maar is het niet. De watertjes zijn erg vervuild en lijken meer op open riolen. Nee voor strandwandelingen is Lovina “not the place to be”. Voor een strandvakantie lijkt het verstandiger naar Kota of een andere plek op moeder aarde uit te wijken. Het maakt ons in ieder geval bewust van de schoonheid van de Nederlandse stranden. Iets om trots op te zijn.

Op de terugweg zijn we over de Jalan Seririt gelopen. De hitte van de zon, de uitlaatgassen van het hectische verkeer doen een aanslag op ons. We slaan ons er doorheen in de wetenschap dat ons prachtige zwembad wacht. Geen wonder dat we huismussen geworden zijn. We hebben genoeg aan onze huisdieren en onze buren, hard werkende boeren. De rijstvelden worden onder water gezet en daarna mechanisch geploegd. De boer staat achter zijn machine op een plank en surft door zijn rijst velden. Dat gaat best hard!!!

De toestand in de wereld vanuit Bali

Las in de Volkskrant van zaterdag het interview met René Veldwijk: "Bij de overheid zitten ict-kneuzen". In de NRC van diezelfde dag staat een boekbespreking van het boek Adapt (Tim Harford). "Zo is er een jonge Russische ingenieur die de denkfouten van de
Sovjet-autoriteiten bij hun enorme infrastructuurprojecten blootlegde." In
plaats van ze te straffen, de ingenieur werd geëxecuteerd, moeten deze mensen worden gestimuleerd, aldus Tim. Hoe zit dat bij ons?
Frank Kalshoven gaat in zijn kolom in op de blinde romantiek van “Occupyisten” en verwijt ze een gebrek aan doordachte argumenten. Frank stelt onder andere: "De wil tot macht en de concentratie ervan in de handen van enkelen creëert ongelijkheid, spanning en onrechtvaardigheid." Zijn, op sociologisch onderzoek gestoelde mening, is dat het kapitalisme de facto heeft geleid tot meer meritocratie en deconcentratie van macht. Dit geldt mogelijk in een open en affluent society. De vraag is of daar anno nu nog sprake van is. Stewart Lansley een Engelse econoom, beweert in dezelfde krant dat de ‘Ware oorzaak van de crisis is inkomensongelijkheid’. Het structurele probleem achter de crisis is dat rijken investeren in ‘casinopraktijken’ in plaats van in de echte economie. Ik ben geneigd vertrouwen in zijn theorieën te hebben. Er is mondiaal een beweging gaande waarbij de middenklasse wordt weggevaagd en verdreven naar de onderklasse. Dit verklaart het gedrag van de Nederlandse bestuurlijke elite, die zelf uit de middenklasse is voortgekomen. Te incompetent om zelf te ondernemen, werpen zij zich op belastinggeld, waarop ze op basis van hun kwaliteiten recht hebben, meer dan dat zelfs. De club mag natuurlijk niet te groot worden, de ballotage vindt plaats op basis van voor wat hoort wat. Open procedures, maar de politiek heeft een voorkeurskandidaat! Cliëntalisme ten voeten uit, van links of rechts maakt niet uit! En als het mis gaat, och het is maar belastinggeld. De politiek huilt krokodillentranen over verspilling. Onze politici brullen maar hun beleid is averechts, getuige de brief van huisarts Yolanda Jansen. De ziekenhuizenmanagers en specialisten huilen met de wolven mee. Zij willen hun schaapjes tijdig op het droge hebben. Dat is toch kapitalisme: ieder voor zich en god voor ons allen? De vraag blijft welke god?

Naschokken...

De aardbeving van gisteren is gevolgd door elf lichte naschokken. De krachtigste had een magnitude van 5,6 op de schaal van Richter. Her en der is schade aangericht, overall is het meegevallen. Een Hindoe tempeltje is getroffen. Er zijn er hier duizenden van.

De aardbeving blijkt goed voor de naamsbekendheid en het aantal volgers van BaliUpdateEd (John “Jack” Daniels). Hij heeft er ruim tweehonderd bij gekregen. Ter informatie, uiteindelijk is de kracht vastgesteld op 6,8, een vrij stevige beving.

Eergisteren zijn we boodschappen gaan doen op de kleine lokale groentemarkt. De verkoopsters zijn vriendelijk en er valt wel wat af te dingen. Er zijn wat sfeerplaatjes, ook van de weg er naar toe, toegevoegd.

Het stoplicht, "lampu merah" is het centrale oriëntatiepunt. Ook in The Gambia, waar er maar een met stoplichten beveiligd kruispunt is, was dit het geval.

Een aardbeving!!! & ik mis hem...

Vanochtend (lokale tijd) heeft er een aardbeving in de zee ten zuiden van Bali plaats gevonden. Sjaan heeft het tegen me verteld: “De grond schudde, heb jij niets gemerkt? Is het een aardbeving?” Nee, ik lag in het zwembad me van de prins geen kwaad bewust. Wel dacht ik even: “Goh, ik kan best hoge golven maken”. Is er een quake, mis ik hem!

Vervolgens ben ik via Google en Twitter op zoek gegaan naar informatie. Twitter blijkt superieur aan Google en ook aan The Jakarta Post. Wel worden sommige berichtjes eindeloos herhaald en worden voortdurend dezelfde foto’s getweet. #BaliQuake geeft toegang tot de tweets over de aardbeving. Over de magnitude van de aardbeving verschillen de berichten. 6 op de schaal van Richter lijkt mij de meest betrouwbare informatie. Er is in de omgeving van Denpasar enige schade aangericht, er zijn ongeveer vijftig gewonden van wie drie ernstig. Er is een man van een stijger gevallen, een andere van zijn motorfiets.

De gevreesde tsunami is uitgebleven. Wel is er sprake van enige paniek met name onder toeristen. Ook schijnen er wat gevangenen uit de gevangenis in Denpasar te zijn ontsnapt. Om veiligheidsredenen hebben de cipiers de celdeuren geopend. Het blijken voornamelijk toeristen, die vanwege drugsbezit of openbare dronkenschap achter de tralies zijn geplaatst. Over het drugsbeleid, gebaseerd op “zero tolerance” later meer. Ook het geruchten circuit komt opgang. De supermarkt van Carrefour, de enige Europese supermarktketen is getroffen. Sommige bronnen stellen dat de schade niet het gevolg is van de beving maar van een aanslag. Vergezocht lijkt mij.

Er wordt gemeld dat een school is getroffen, dat een Argentijn, die tijdens zijn jeugd in eigen land een aardbeving heeft meegemaakt, compleet is doorgedraaid. Op zich natuurlijk op persoonlijk niveau traumatische ervaringen, maar niet wereld schokkend. Er worden kleine naschokken gemeld.