Onze dartele buren spelen deze ochtend vrolijk in de wei.
Mijn Nederlandse dagbladen staan vol met berichten over de naderende vergadering van de EU leiders en er wordt voluit gedebatteerd over de beweging Occupy. Is er nu wel of geen agenda? Wat dat betreft lijkt het erg op de Europese Unie, de toon is anders. In Europa is het glas half leeg terwijl het glas bij de “Occupy-isten” half vol is. Resultaten van beide zijden zijn op korte termijn niet te verwachten (of gaat Duitsland, wij incluis, toch de rekening voor Frankrijk betalen, voorwaar een duivels politiek dilemma), het gaat immers om een lange termijn probleem. De “have’s” proberen uit alle macht hun bezittingen veilig te stellen ten koste van de “have not’s”. Marx, hoewel wereldvreemd, was zo gek nog niet. De laatsten krijgen met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid de rekening gepresenteerd: een vervallen Europa, een derde wereld continent dat zijn schulden niet kan betalen. De geopolitieke kaart van de wereld wordt hertekent en het ziet er voor ons Europeanen niet best uit. Het probleem is in de grond een cultuur en verdelingsprobleem. Onze elite, bankiers, politici, publieke bestuurders hebben het schromelijk laten afweten dat is wat Occupy zichtbaar maakt, maar geen tijd om de hand in eigen boezem te steken, ze zijn te druk met te redden wat er nog te redden valt. "Voorwaar we zijn een individualistische samenleving, ergo ik moet vooral naar mijn eigen schaapjes kijken, na u de zondvloed!" Ik wanhoop niet, de IJslanders hebben het voorbeeld gegeven (Zijn zij de Occupy-isten avant la lettre?), met creativiteit en verbondenheid komen we er wel uit in Europa! Het geneuzel op de vierkante centimeter van de Nederlandse politici over wij en zij, komt mijn neus uit. De fabel dat Nederland het beste jongetje van de klas is in Europa moet voor eens en voor altijd de wereld uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten