Vandaag hebben we voor de tweede keer geprobeerd een strandwandeling te maken. Ja, geprobeerd. Het strand in Lovina bestaat uit grof donker zand dat zwaar loopt. Het is een gevecht om vooruit te komen. Het strand is erg smal, circa 20 tot 30 meter, en erg vervuild. Het pad wordt voortdurend gekruist door kleine catamarans en aan de boorden van het zijn kampongs of staan hotels. Om de drie à vier honderd meter wordt het strand doorkliefd door kleine geulen, kleine riviertjes die van de heuvels afkomen. Dit klinkt idyllisch maar is het niet. De watertjes zijn erg vervuild en lijken meer op open riolen. Nee voor strandwandelingen is Lovina “not the place to be”. Voor een strandvakantie lijkt het verstandiger naar Kota of een andere plek op moeder aarde uit te wijken. Het maakt ons in ieder geval bewust van de schoonheid van de Nederlandse stranden. Iets om trots op te zijn.
Op de terugweg zijn we over de Jalan Seririt gelopen. De hitte van de zon, de uitlaatgassen van het hectische verkeer doen een aanslag op ons. We slaan ons er doorheen in de wetenschap dat ons prachtige zwembad wacht. Geen wonder dat we huismussen geworden zijn. We hebben genoeg aan onze huisdieren en onze buren, hard werkende boeren. De rijstvelden worden onder water gezet en daarna mechanisch geploegd. De boer staat achter zijn machine op een plank en surft door zijn rijst velden. Dat gaat best hard!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten