Onze directe omgeving

Singaraja is een dorp aan een doorgaande straat dat deel uitmaakt van Lovina. Het verkeer vooral “scooters” raast in een onafgebroken stroom voort over de Jalan Seririt. Oversteken is een risicovol spel te meer daar men net als in the UK links rijdt. Door de dikke bomen langs de weg wordt het zicht belemmerd. Het ingebakken “kijk links, kijk rechts, kijk links” maakt oversteken extra avontuurlijk. Echte oversteekplaatsen kent men niet. Er zijn zebrapaden, die zijn er meer voor de vorm, de weg kruisen is op die plaatsen niet echt veiliger. Er zijn grote verschillen in snelheid tussen de verkeersdeelnemers. Van “pelan-pelan sedikit” is het verkeer weinig sprake. De communicatie tussen de verkeersdeelnemers verloopt via de claxon en lijkt wonderwel te voldoen.

Langs de weg zijn er winkeltjes, restaurants, telefoonshops, discotheken (ja, die bestaan nog als een relict, passend vervlogen tijden), lege kavels en af en toe een rijstveld. De toerist (en als “orang belanda” ben je dat per definitie) wordt voortdurend aangesproken voor een excursie, een lift, een sarong en wat dies meer zij. Singaraja heeft de potentie een soort Lloret de Mar te worden als de vliegtickets goedkoper worden. Gehaktballen, Hema-worst en kroketten staan al op de menukaart van menig restaurant. Op dit tijdstip van het jaar zijn het vooral leeftijdgenoten die de oversteek maken. Was dat in Spanje ook niet eerst het geval. Er schijnt al een Nederlandse “dessa” te zijn. We zijn daar nog niet geweest. Gisteren hebben we een strandwandeling gemaakt. Het strand is smal en bestaat uit grof donker zand. Direct aan het strand liggen kampongs en waar geen kampongs zijn hotels, worden hotels of appartementen gebouwd. De prijzen van onroerend goed liggen dan wel lager dan bij ons, goedkoop is anders zoals overal ter wereld als het om goede locaties gaat. Op het strand liggen de vissersboten, de wandelaar moet zigzaggend zijn weg vinden.

Ons tijdelijk verblijf ligt gelukkig enigszins afgelegen, zodat we de illusie van vrijheid hebben. Het is er heerlijk toeven, eigenlijk hebben we niets anders nodig. Nadeel is dat we niet echt integreren en ons voornamelijk op Nederland richten. Internet is hoewel niet snel stabiel en betrouwbaar. Een maand toegang kost ongeveer drieëntwintig euro.

Vandaag is onze “room boy” getrouwd. Aku en Putoe zijn er nu naar toe. Wij hadden het graag meegemaakt maar zijn niet uitgenodigd en willen ons zeker niet opdringen. We horen wel hoe het geweest is. Het feit dat Putu Lastri een voortreffelijke kok is maakt de noodzaak om uit te gaan nog geringer. Excuses om niet aan mijn ambities te werken zijn er dus niet. Een vlucht in de sociale media, waar ik nu eindelijk tijd voor heb, is geen geldig excuus!