Het huis dat we hebben gehuurd komt met een complete staf. Zij zorgen voor de huishouding en het zwembad. Alles lijkt je uit handen te worden genomen. Dat klinkt aantrekkelijk, is het dat ook?
In onze argeloosheid en in goed vertrouwen zijn wij er van uitgegaan dat het personeel werkt volgens afgesproken regels en heldere instructies. Dit blijkt verre van het geval. Onze kokkin heeft een andere kijk op het leven en op haar rol. Zij waant zich de koningin van Bali of althans van de villa die wij hebben betrokken. Ze neemt de teugels stevig in handen en deelt de lakens uit. Gasten? Gasten zijn er om uitgebuit te worden en de rest van het personeel is er om afgeblaft te worden. Is haar man niet hoofd van de staf? Blijkbaar heeft ze niet in de gaten dat deze kortzichtigheid wordt afgestraft. Waarschijnlijk in de wieg gelegd voor bankmanager en bij gebrek aan banken hier gekozen voor een alternatieve carrière.
Afgelopen donderdag is het zo ver. De dag darvoor ligt ze in ons zicht te slapen op een van de bedden voor de gasten. Op donderdag komt er een wildvreemde binnen banjeren. Neemt een trap en haalt kokosnoten uit de boom, stopt ze in een zak en vertrekt. Met goedkeuring van de zelfbenoemde koningin.
Rook komt uit mijn oren, dit is ongehoord. Dit is de wereld op zijn kop. Zelfmanagement werkt hier nog niet. Bali, zeker niet alle Balinezen lijken klaar voor het nieuwe werken.
’s Avonds spreek ik het hoofd van de staf (in totaal gaat het, de chef incluis om vier mensen) en vertel hem op een directe en directieve wijze dat de maat vol is. We nemen het heft weer zelf in handen. Later zoek ik op internet naar de managementcultuur in Indonesië. Men is hier wat meer omfloerst maar hiërarchie zal en moet gerespecteerd worden. In het gesprek heb ik aangegeven dat wij aan de top van de piramide staan. Leiderschap? Mijn directe aanpak wordt niet als de voorkeurscultuur genoemd. Maar al met al lijkt het gesprek zijn vruchten te hebben afgeworpen. We hebben het stuur weer stevig in handen. We hebben de indruk dat wij niet de enigen zijn die dat vinden. De rust is weergekeerd. Ik heb een overzicht van eisen en wensen opgesteld en met het hoofd van de staf afgesproken dat ik iedere week met hem wil doornemen hoe de zaken lopen. Bij tevredenheid heb ik het personeel op individuele basis een bonus in het vooruitzicht gesteld. Blijkbaar zit er iets in de bankencultuur. Bali en Balinezen, het blijft mysterieus.
Mijn collega Paul (http://pwproducties.blogspot.com) is een fervent vogelspotter, die snel opklimt in de vaderlandse hiërarchie van vogelspotters. Hij heeft me een beetje aangestoken. Als ik hier iets zie wat kan vliegen en als vogel aangemerkt kan worden, dan pak ik mijn camera. Mijn spullen zijn daar feitelijk niet echt geschikt voor, maar ach ik doe mijn best. Het resultaat laat ik hier zien. Onder andere “Boer wat denkt u van mijn kippen, boer wat denkt u van mijn haan?”
Geen opmerkingen:
Een reactie posten