Ik ben op zoek naar slippers, Putu (onze kokkin) heeft me gezegd waar die worden verkocht, in de winkel voor bij het stoplicht. Inderdaad in de winkel hebben ze slippers in vele soorten en maten… Maten? De grootste beschikbare maat is 43, groter hebben ze niet, ook niet in de andere winkels die ik heb geprobeerd.
Vanaf mijn terras wordt ik gealarmeerd door sirenes, hier niets uitzonderlijks, toch richt ik mijn blik op de plaats waar het geluid vandaan komt. Een peloton wielrenners flitst voorbij, een wielerwedstrijd! Het is een bescheiden peloton, ik ben te laat om ze op de foto te zetten. Een anachronisme. Naspeuren op internet leert dat er voorwaar een “Tour d’Indonésie” is. De renners die ik heb aanschouwd doen mee aan een andere wedstrijd.
Gisteren hebben we kennis gemaakt met de vrouw van Putu, onze roomboy. Ze is erg “pemalu”. Ze zijn vereeuwigd op de foto. Van een echte bruiloft is geen sprake, er is alleen een huwelijksritueel voltrokken. Geld speelt hier een rol, het gemiddelde jaarlijkse inkomen per hoofd van de bevolking ligt rond de € 600.
Ons bestand aan huisdieren lijkt zich steeds verder uit te breiden. We hebben sinds een paar dagen een huispad, die heeft vastgesteld dat je bij ons “van de vloer kunt eten”. Ook het aantal tjitjaks en gekko’s lijkt zich met de dag toe te nemen, blijkbaar een vruchtbare omgeving.
Op de poort bij de ingang prijkt een bordje. De betekenis is mij niet helder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten