Het uitgaansleven in Mataram

Villa Sayang ligt in Sayang Sayang, een gebied net buiten Mataram. Als we ergens anders willen eten dan in het hotel, is Mataram het enige alternatief. Mataram is de hoofdstad van Lombok. Deze rol wordt betwist door de andere grote steden op het eiland. Mataram is een middelgrote stad met een centrum dat als enige deel van Mataram de status stedelijk mag hebben. De stad is niet echt chaotisch zoals bijvoorbeeld Denpasar. Over de verkeerscirculatie is nageacht en rondom het centrum zijn de grotere wegen eenrichtingsverkeer.

Het openbaarvervoer bestaat uit busjes, die toeteren om aandacht, paard en wagen en taxi’s. Het taxivervoer is goed georganiseerd. Er zijn twee concurrerende bedrijven. Wij maken gebruik van Bluebird. De prijs van een ritje naar de Mataram Mall is ongeveer zeven kilometer en kost tussen de 16.000 en 18.000 Ruphia. Een enkele keer hebben we aanmerkelijk meer moeten betalen. Die chauffeur heeft bewust of onbewust een enorme omweg gemaakt. Daar is hij op aangesproken. Het woordje “sorry” lost in deze cultuur alle problemen op.

Economisch intermezzo

De Ruphia is sinds ons verblijf in Indonesië behoorlijk in prijs gestegen. Toen we aankwamen kosten 100.000 Ruphia minder dan 8 €. Nu kosten hetzelfde aantal al meer dan 8.65 €. Het Duitse beleid om de inflatie te bestrijden werkt dus averechts. Blijkbaar zijn er partijen die aanmerkelijke belangen hebben bij een ernstige Europese recessie. Het aanzetten van de geldpersen zorgt ook voor inflatie en zorgt er daarnaast voor dat de schulden als sneeuw voor de zon verdwijnen. Merkel of haar adviseurs zijn bang dat de zuidelijke landen in dat geval de boel de boel laten en de noodzakelijke economische herstructureringen achterwege zullen laten.


De val van de Euro maakt duidelijk dat bedrijven hun Euro-contracten aan het herzien zijn en in dollars of ponden omzetten. Landen waar de geldpers overuren maakt zonder dat het de munten verzwakt.
Onze pensioenfondsen betalen de rekening, de banken krijgen gratis geld.

Rondom Mataram Mall zijn vele Rumah Makan. In de mall zelf zijn ook restaurants, zelfs Kentucy Fried Chicken en McDonald’s zijn er te vinden. In de Mall zijn vooral kleding-, schoenen- en elektronicawinkels. Ook zijn er een aantal banketbakkers en is er een supermarkt. De prijzen liggen er een stuk hoger dan op Bali. Dat geldt voor heel Lombok.

De restaurants serveren, anders dan de restaurants op Bali, uitsluitend Indische maaltijden. Uitstraling hebben ze niet, het zijn hel verlichte ruimten met goedkoop meubilair. In het restaurant waar we het meest hebben gegeten Rumah Makan Dirgahayu in de Jalan Cilinaya in de wijk Karang Jangkong. Een enorme ruimte, hel verlicht en verdeeld in verschillende compartimenten. Centraal zit de caissière. De meisjes die bedienen zijn zwaar gesluierd. Het is er halal. Bier staat niet op de kaart.


Als ik het bestel, moet het speciaal worden gekocht in een andere winkel. De kwaliteit van het eten is redelijk, de prijzen zijn ook voor Indonesische begrippen redelijk. Gisteren hebben we in een pizzeria spaghetti gegeten. De inrichting van het restaurant is bijna Europees. De spaghetti lekker.

Tegenover de pizzeria en aast de uitgang van de parkeergarage (!) is ook een rumah makan. Hier staat centraal in de winkel een ruimte waar de gerechten staan uitgestald. Je kunt aanwijzen wat je wilt. Ook hier moet worden afgerekend bij een cassier. Alcoholische dranken staan niet op de kaart.

Rode wijn of Anggur Merah is een probleem. Het is nergens te koop, alleen in hotels waar er woekerprijzen worden gevraagd. We hebben geïnformeerd bij het personeel van Villa Sayang, bij taxichauffeurs. Gezocht op internet, nog meer gezocht op internet. Toko Suzanna, wel bekend, is de enige en laatste mogelijkheid. Ze hebben er wel spiritualiën en druivensap. Geen gegist druivensap. Er moet worden gewacht tot we terug zijn op het “mondaine” Bali.

Naar cafés en discotheken gaat men tevergeefs op zoek. Toch is het enorm druk op zaterdagavond in de stad. Rondlopen in de mall en eten bij KFC en McDonald’s. Het valt op dat de bevolkingsopbouw hier anders is dan bij ons. Van vergrijzing is hier geen sprake. Overal kinderen, kinderen en nog meer kinderen, die wel iets meer verlegen en gedisciplineerd zijn dan bij ons.