Bali, sweet Bali
maandag 16 januari 2012
Laatste dagen op Lombok
De afgelopen dagen hebben we kennis gemaakt met tropische buien. Het water is de afgelopen dagen met bakken uit de hemel gekomen. Al dat water heeft wel een weldadige uitwerking op het zwembad gehad. Het water is bijna volledig ververst. Bijna tijd om Lombok vaarwel te zeggen en terug te keren naar Bali. Leuk detail, in de badkamer van onze studio is een aquarium. Heb je iets te doen als je in bad zit!
De avond voor het vertrek praten we gezellig met Rosa. Ze heeft vroeger bij het Ministerie van Toerisme gewerkt en heeft daar contacten in “hoge kringen” aan over gehouden. In de cultuur van het land is dat een belangrijke voorwaarde om vooruit te komen. Ze heeft in die periode een promotiefilmpje voor het eiland Sumbawa gemaakt. Op haar laptop laat ze het filmpje zien, wij mogen de DVD houden. Als we de video mogen geloven dat is Sumbawa “the place to be”. Let wel het is onderdeel van Lombok en Lombok is streng islamitisch zoals we hebben gemerkt. En in de afgelopen maand is er nog een protest geweest tegen de mijnbouw door buitenlandse bedrijven. Hierbij zijn drie doden gevallen en een groot aantal gewonden onder de protesterende boeren en vissers als gevolg van politiegeweld (http://www.wsws.org/articles/2011/dec2011/indo-d29.shtml). Ook dat is Sumbawa.
We praten even over de ontwikkeling van de luchtvaart in Indonesië. Lion Air, hoe wel dwars gezeten door de overheid, blijkt een geduchte concurrent van Garuda. Het ondernemende Lion Air wint het op alle fronten van het bureaucratische Garuda, zoals we op onze terugvlucht naar Bali aan den lijve ondervinden.
Nadat we haar hebben verteld over onze vergeefse pogingen om een fles wijn te kopen, biedt ze ons wijn aan. Australische Chardonnay, zeer goed te drinken. Ook krijgen we een volle fles Jacob’s Creek (Chiraz en Cabernet) en cashew noten, een specialiteit van Lombok.
Bij het afrekenen is Rosa ook coulant, we betalen minder dan het boekingsbedrag overeengekomen met Booking.com. We moeten we extra betalen voor het gebruik van de creditkaart. In andere omstandigheden hadden we Vila Sayang nooit geboekt. Toch hebben we er geen spijt van. Het is een leerrijke ervaring en de mensen hebben ons (na Villa Carla) op een positieve manier verrast. De chauffeur van Villa Lombok brengt ons naar de luchthaven bij Praya. Zoals alle chauffeurs in Indonesië, een enkele uitzondering daargelaten, heeft hij haast. Dat betekent hier dat er topsnelheden worden bereikt van wel tachtig kilometer! Geloof mij op mijn woord: dat is verschrikkelijk hard.
Het inchecken voor onze vlucht wordt een langdurige bezigheid. We staan vierde in de rij. Maar de systemen van Garuda liggen plat en zijn niet operationeel. De instapkaarten moeten met de hand worden geschreven. Op één papieren passagierslijst wordt aangetekend wie is ingecheckt. Volgens de informatie die wij krijgen van de grondstewardess, vertrekt onze vlucht op tijd. Omgeroepen wordt dat vluchten van onder andere Lion Air vertraagt zijn als gevolg van de weersomstandigheden.
Bij onze gate in de vertrekhal, staat onze vlucht al aangegeven. Als het tijdstip daar is, gebeurt er niets en blijft de gate gesloten. Er volgen vele omroepberichten maar niet over onze vlucht. Als onze vlucht moet vertrekken, er staat nog geen vliegtuig van Garuda, gaat de gate open voor een vlucht naar Sumatra van Lion Air. Wij blijven van informatie verstoken. Ongeveer een uur nadat onze vlucht, van nog geen twintig minuten, had moeten vertrekken, gaat de gate open.
De luchthaven, hoe wel nog geen half jaar open maakt een vervallen indruk. Over logistieke processen en reizigersinformatie is niet goed nagedacht. In- en uitstappen loopt door elkaar heen en zorgt bij verwarring voor de reiziger. Ik bel Gede, onze chauffeur die ons ophaalt in Denpasar. Hij staat al op ons te wachten. Ik vertel hem dat we anderhalf uur vertraging hebben.
Op Denpasar komt onze bagage als eerste op de bagagerol te staan. Gede staat ook al bij de uitgang te wachten. In Kotu is het druk daarna wordt het snel stiller. Gede maakt een vermoeide indruk. Later horen we dat hij al de hele dag in touw is geweest. Achterlichten inspireren hem en helpen hem bij het bewaken van zijn concentratie. Hij moet er voorbij! Het laatste uur van onze reis wanen wij ons in een achtbaan. De wegen zijn smal en bochtig met een groot hoogte verschil, zéér geschikt voor een bergetappe in de Tour. Wel ver weg van la douche France misschien.
Rond half twaalf zijn we weer terug op Villa Romy. Het voelt en beetje als thuis!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten