Een maand of drie geleden zijn de rijstplantjes in de velden aan de rechterzijde van ons huis gepland. Aan de linkerzijde worden voorbereidingen getroffen om de percelen geschikt te maken voor rijst. Kleine perceeltjes zijn ingeplant met rijstkorrels. Daar groeien de rijstplantjes die binnenkort worden geplant. De velden moeten nog worden bewerkt met ploeg (een soortement surfplank) en karbouw worden bewerkt.
De afgelopen week hebben menselijke vogelverschrikkers vooral door te schreeuwen en op andere wijze herrie te maken, geprobeerd de vogeltjes, die het op de rijst hebben voorzien, te verjagen. De afgelopen dagen heeft het veel geregend, blijkbaar is droog weer nodig om te oogsten. Afgelopen zondag is de dag van de oogst aangebroken, het vraagt veel menskracht. Met een korte zeis wordt de rijst gesneden en verzameld in grote manden. De manden gaan naar een dorsmachine waar de rijstkorrels uit de rijstplanten worden geslagen. De rijst wordt opgevangen in grote witte zakken. De plantjes worden op grote hopen verzameld. De op rijst beluste vogeltjes verstoren het proces.
Bij mij roept het herinneringen op aan begin jaren vijftig. Graan werd, door seizoenarbeiders, met de zeis gesneden en tot bundels gemaakt. De bundels werden verzameld, er werden korenschoven van gebouwd. Diep blauwe korenbloemen omzoomden de akkers. Niet lang daarna werden de eerste combines geïntroduceerd, werd het proces gemechaniseerd en verdwenen de mensen.
Mechanisering van de landbouw is een lastig probleem voor de overheid van Indonesië. De huidige manier van landbouw zorgt voor veel werkgelegenheid maar kan de concurrentie met Australië en Nieuw Zeeland niet aan. Hoge tolmuren houden de Indonesische producten concurrerend. In het kader van vrijhandelsakkoorden in Zuid Oost Azië is het beleid van importheffingen niet lang meer vol te houden. De landbouw zal grootschaliger worden met alle gevolgen van dien voor de kleine boer en voor de werkgelegenheid. Of de prijzen blijvend zullen dalen is natuurlijk maar de vraag. De ontwikkelingen zullen hun uitwerking op de sociale en economische structuur niet missen. Wie blijven er als verliezer achter, wie wint erbij?
Aan het eind van de oogstdag komt een vrachtwagen de oogst ophalen. Brede schouders beladen de wagen, het werk is zwaar. De resten van de oogst worden verbrand, iets wat zorgt voor fijnstof in de lucht, niet goed voor de longen, en voor veel uitstoot van koldioxide, wat bijdraagt aan de opwarming van de aarde. Hier moeten toch betere en meer duurzame oplossingen voor zijn?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten