Villa Sayang (www.villasayang-lombok.com) is als een statige oude Indische dame. Breekbaar, haar pijnlijke rug probeert ze zo recht mogelijk te houden. Ze wil uitstralen hoe mooi ze is geweest. De meeste mensen gaan aan haar voorbij en merken haar trots niet eens op. De tuin, de volgroeide planten en bomen, verraden haar leeftijd. Het verval is onomkeerbaar maar ook van een zekere schoonheid.
De Villa, een hotel met een centraal gebouw met daarin de lobby, het restaurant en de keuken. Ook de kantoren en opslagruimten zijn hier. Daarnaast staan er over het terrein verspreid studio’s. De vorm en de inhoud is vergelijkbaar met de studio’s bij Villa Carla. De inrichting is anders, minder strak en meer traditioneel. De badkamer en de doucheruimte zijn van elkaar gescheiden door een aquarium. In Mataram is zoetwatervis populair, vooral karperachtigen. Overal zijn kwekerijen en op de menukaarten in de restaurants staat zoetwatervis.
Veel gasten komen er niet in Villa Sayang. De gasten die komen blijven maar een of twee dagen. Soms zijn wij de enige gasten. De eigenaresse of manager, een dame van middelbare leeftijd, is op nieuwjaarsdag voor een aantal dagen vertrokken naar Singapore. Het personeel is aardig, voorkomend, kan geen nee zeggen ook al begrijpen ze de vraag niet.
Er wordt ook ja gezegd als aan de vraag niet kan worden voldaan. Nee zeggen is geen optie. Ze blijken nogal vergeetachtig en veel van onze vragen en verzoeken worden niet direct opgevolgd. De opstelling is vriendelijkheid en een verademing ten opzichte van onze eerdere verblijfplaats.
Naast mensen leven hier ook andere diersoorten, niet altijd in symbiose. Kakkerlakken, dood of levend kom ik hier met enige regelmaat tegen. Ik heb zelfs bij het begin van het nieuwe jaar een behoorlijke forse in mijn shirt gehad. Er leven hier gelukkig veel natuurlijke concurrenten van deze diertjes, van muggen en andere insecten. Gekko’s wonen hier overal. Meesters in het vangen en verslinden van ongedierte. Deze reptielen zijn niet alleen een zegen.
Gekko's zijn herriemakers. Ze roepen "gekko" of "toké" al naar gelang je moederstaal. Ze doen dat gemiddeld een keer of zes. We hebben er een in onze studio gehad, een zeer luidruchtige, die meende 's nachts tenminste ieder half uur kenbaar te maken dat hij of zij er nog was. Daarnaast laten ze hun ontlasting overal vallen. Let wel, ze zitten bijvoorkeur tegen plafonds. We hebben gehoord dat ze gemeen kunnen bijten en vaak drager zijn van de salmonella-bacterie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten