Visa

Visa zijn een voorwaarde om in Indonesië te kunnen verblijven. In Den Haag hebben we een visum voor twee maanden gekregen dat maximaal tot zes maanden kan worden verlengd. Tenminste als je een persoonlijke “sponsor” hebt. Die heeft men voor ons gevonden: het hoofd van het personeel van Villa Romy.

De aanvraag voor het verlengen van het visum moet ten minste zeven dagen voordat het verloopt, worden ingediend. Wij hebben dit gedaan bij het kantoor van de “Imigrasi” in Singaraja. Het proces verloopt in een aantal stappen. De eerste dag moet je een stapel formulieren invullen samen met je sponsor. Op een van de formulieren zit een zegel van 6000 Rupia. De formulieren moet je bij loket 3 “Cashier” halen. Hier moet je ook voor de zegel betalen. Overigens je meldt je aan bij loket 1 "Asing" (buitenlander). Van hier wordt je direct doorverwezen naar loket 3. Het gaat om een aanzienlijke stapel en let op (iets wat wij niet hebben gedaan) de formulieren moeten met een zwarte pen worden ingevuld. Er mogen alleen hoofdletters worden gebruikt. Na invulling moeten de formulieren bij loket 1 worden ingeleverd. De overigens vriendelijke ambtenaar controleert de formulieren alsof het een examen betreft. De eerste keer zijn wij zeker gezakt, we moeten een aantal formulieren opnieuw invullen. Uiteindelijk worden onze formulieren geaccepteerd. Drie dagen later moeten we terug komen om de kosten van het visum te betalen, 250.000 Rupia per visum. Het visum is een maand geldig. Weer drie dagen later kunnen we ons paspoort met stempel en al ophalen. Voor onze chauffeur betekent dit goede zaken. De procedure voor het opnieuw verlengen kunnen we op die dag starten. De formulieren met het benodigde zegel en de noodzakelijke kopieën hebben we al in huis.

Wat opvalt in het kantoor van Imigrasi is dat toeristen of mensen met een sponsor, “social visit” heet dat, hun formulieren in een rode map krijgen. De lokale bevolking, volgens mij gaat het om Javanen, gegeven de hoofddoekjes die de vrouwen dragen, krijgen een gele map en worden met wat minder prioriteit behandeld. Ook valt op dat oudere Europeanen vaak in het gezelschap zijn van een jonge Balinesen. Putu security heeft vertelt dat het een trend aan het worden is dat oude Europese mannen trouwen met jonge Balinese meisjes. Het is ongetwijfeld legaal maar het ruikt naar vrouwenhandel. Maar als dergelijk gedrag van vooraanstaande regeringsleiders wordt geaccepteerd, wat kun je die mensen verwijten anders dan immoreel gedrag? Overigens waarom zijn het altijd mannen?

Binnen in het kantoor is het niet toegestaan opnamen of foto's te maken. Daarom moet u het doen met plaatjes van de buitenkant.